بررسی تاثیر آموزش مهارتهای اجتماعی - ارتباطی بر رضایت شغلی کارکنان سایپایدک

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی ـ ارتباطی بر رضایت شغلی کارکنان سایپا یدک است. مهارت های آموزش داده شده، شامل؛ مهارت ارتباط موثر، ابراز وجود و حل مسأله یا تعارض می باشد. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه آماری شامل 1200 نفر از کارکنان شاغل در واحدهای مختلف شرکت سایپا یدک می باشد. روش نمونه گیری در این پژوهش از نوع هدفمند است. بدین صورت که با استفاده از نتایج پرسشنامه رضایت شغلی jdi که شرکت هر 6 ماه برای سنجش رضایت شغلی کارکنان توزیع می کند، تعمیرگاه شماره 4 به لحاظ پائین بودن نمره های مولفه های همکاران و سرپرستی به عنوان واحد نمونه گیری انتخاب شد. سپس برای سنجش رضایت شغلی این واحد، از پرسش نامه رضایت شغلی اسپکتور استفاده گردید. پس از اجرا و محاسبه نمرات آزمون 24 نفر از کسانی که جمع نمرات مولفه های همکاران، سرپرستی و ارتباطات سازمانی آن پائین تر از میانگین کل کارکنان بود به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. برای گروه آزمایش برنامه آموزشی مهارت های اجتماعی ـ ارتباطی طی 8 جلسه یک ساعت و نیمه اجرا گردید. ابزار سنجش پژوهش شامل پرسشنامه رضایت شغلی اسپکتور (1985) پرسشنامه مهارت های مقابله ای موس و بیلگینگز (1982) و پرسشنامه ابراز وجود برین اینجری (2008) بودند که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون در بین افراد نمونه اجرا گردید. در رابطه با فرضیه های پژوهش از آزمون t برای گروه های مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش مهارت های اجتماعی ـ ارتباطی بر رضایت شغلی کارکنان، مهارت ابراز وجود و مهارت های مقابله ای اثربخش بوده است.